read in enlgish
I let myself free. I remove the limit I placed on my own, the one that doesn’t let me show my emotions, the one that makes me get in my shell and away from people. The limit that I have set to protect me and feel secure, every time I feel I’m losing control of my essence or a situation makes me scared. The exact same limit, that I have set so close to me to “protect” me, without understanding that this way I also loose a lot of things. I loose things like emotions, keeping everyone in distance, saying that I want them to be close, keeping them away at the same time. A limit that is so expensive and I paid it more than once. A limit that I am in need of and I despise it at the same time. I decide to remove it, because (even if it scares me) I feel like I don’t need it anymore. That I can trust me and take care of me. I have to read the way the other person sets his or her limits towards me, set my limit too and that way, we can come close to each other. Limits are not only to keep us apart, but they are also to keep us close. Limits can set the proximity between two people, they help us understand how close can I get to you and how close you can get to me, and only then we are able to meet, connect, love each other. I set myself free, and at the same time, I am getting ready to let free my feelings for you. I let them flourish me, now where I am alone, later where I’ll be with you and every time! I am getting ready and I realize I haven’t spotted them. I know that what I feel is enormous, but I have not the slightest idea, what this enormous feeling is! I choose to walk… Wear my headphones, turn the music on… I close my eyes and travel… Attraction, curiosity, interest, fascination, charm… I am charmed by you and the way you react with me! I let myself free and I decide to show it to you… I let my feelings and emotions in your hands… I trust you with a piece of my soul… Please hold it kindly… It’s full of stitches…
διαβάστε ελληνικά
Απελευθερώνω τον εαυτό μου. Βγάζω το όριο που έχω βάλει μόνος μου, το οποίο με κάνει να μην εκδηλώνομαι συναισθηματικά, να κλείνομαι, να αποτραβιέμαι. Το όριο που έχω βάλει για να νιώθω ασφαλής κάθε φορά που μια κατάσταση με κάνει να νιώθω πως χάνω τον έλεγχο και με τρομάζει. Το όριο που έχω βάλει πολύ κοντά μου για να με «προστατέψω», δίχως να μου είναι πάντα κατανοητό ότι με αυτό τον τρόπο χάνω πράγματα. Χάνω πράγματα, συναισθήματα κλείνοντας τον άλλο απ’ έξω, λέγοντάς του πως τον θέλω κοντά ενώ στην πραγματικότητα τον κρατώ μακριά. Ένα όριο ακριβοπληρωμένο, παραπάνω φορές από μια, ένα όριο που το θέλω και το απεχθάνομαι την ίδια στιγμή. Το βγάζω, διότι (παρ’ όλο που με φοβίζει) νιώθω πως δεν το έχω πια ανάγκη. Πως μπορώ να με εμπιστευθώ και να με φροντίσω. Να διαβάζω σωστά την οριοθέτηση του άλλου προς τα μένα και να κάνω κι εγώ το ίδιο, ώστε να έρθουμε κοντά. Τα όρια δεν είναι μόνο για να χωρίζουν, αλλά και για να φέρνουν κοντά. Τα όρια ορίζουν την εγγύτητα, μας βοηθούν να καταλάβουμε μέχρι που μπορεί ο ένας και μέχρι που ο άλλος και μόνο τότε θα είμαστε ικανοί να επικοινωνήσουμε, να συναντηθούμε, να αγαπηθούμε. Απελευθερώνω τον εαυτό μου και ετοιμάζομαι να αφήσω τα συναισθήματά μου για σένα να με πλημμυρίσουν, τώρα που είμαι μόνος μου, αργότερα που θα είμαι μαζί σου, κάθε φορά! Ετοιμάζομαι και συνειδητοποιώ πως δεν τα έχω εντοπίσει και πως νιώθω έντονα χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό. Περπατάω… Ακούω την μουσική… Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι… Έλξη, περιέργεια, ενδιαφέρον, γοητεία. Είμαι γοητευμένος από σένα και από τον τρόπο που αλληλεπιδράς μαζί μου! Απελευθερώνω τον εαυτό μου και στο δείχνω… Αφήνω το συναίσθημά μου στα χέρια σου. Αφήνω ένα κομμάτι της ψυχής μου στα χέρια σου… Κράτα το απαλά, είναι γεμάτο μπαλώματα..
